Lífið heldur áfram með sínar lexíur

Það hefur verið heldur lágt á okkur risið, það er svo sem allt í lagi að tapa leik, en ekki svona, fyrir Dönum og það einmitt á meðan við erum hér í landinu. Þetta var rosalega sárt, og það verður að játast að það hlakkaði svolítið í okkur í kvöld þegar Danir lentu í svipuðum leiðindum.

Svo lærði ég mína lexíu í kvöld. Bjarni var að spila handbolta og við drifum okkur á staðinn að horfa. Þegar við mættum að íþróttahúsinu var þar hvergi bílastæði að fá enda að byrja á svæðinu mikil sýning "Erotic 2021 - aðeins fyrir fullorðna". Eftir nokkurt hringsól fengum við þó stæði og drifum okkur af stað til að horfa á handboltann, orðin alltof sein. Þegar við gengum frá bílnum segir mín ektakvinna: " Er ekki veskið þitt í bílnum"? Ég svaraði því játandi, en það væri svart og undir mælaborðinu í myrkrinu. Nennti sem sagt ekki að snúa við og sækja það eða fela betur í bílnum.

Þegar við komum svo aftur út og að bílnum var auðvitað búið að brjótast inn í hann og stela veskinu. Ekki var hreyft við neinu öðru engar skemmdir unnar utan brotnu rúðuna. Ekki var króna í veskinu, ég hafði gjörsamlega tæmt það í kaffisjálfsala í skólanum í dag. Við lokuðum kreditkortum sem í því voru án þess að króna hefði náðst út af þeim. Mesta tjónið er sennilega fermingarmynd af Gunnu og lýsi ég hér með eftir gömlum og hallærislegum myndum af henni.

Annars er fátt um leikinn hjá hjá Bjarna að segja, liðið stóð sig illa, en Bjarni nokkuð vel.