Farvel Danmark

Byrjuðum daginn á að klára að þrífa og ganga frá. Húseigandinn mættur til að mála íbúðina fyrir næstu leigjendur. Það sýndi sig að við höfðum verið fullbjartsýn á það hvað koma mætti miklu dóti í bílinn. Þegar búið var að troða í hverja smugu urðum við að gera okkur að góðu að skilja þvottabalann eftir. Það sem verra er, við getum sennilega ekki keypt svo mikið sem snafsaglas í minjagripabúðum í Noregi.

Ókum svo norður til Hirtshals í vaxandi rigningu. Þar beið okkar að hafa uppi á tollvörðum, en við höfum leikið þann leik undanfarið að taka "TaxFree" kvittanir með öllu sem við höfum keypt, m.a. forláta þurrkara í þvottahúsið og tölvu á skrifstofuna. Mest af þessu dóti höfðum sett í gáminn fyrr í vikunni án þess að fá nokkurn stimpil þrátt fyrir eftirgangsmuni. Höfðum því ekki mikla trú á þetta gæti gengið í Hirtshals. Við fundum strax aðsetur tollgæslunnar í bráðabirgðaskúr úti í skógi, langt frá höfninni. Lítið var að gera og eini maðurinn á vakt var í góðu skapi. Var honum svo laus stimpilhöndin að hann stimplaði allt sem að honum var rétt, og var slétt sama hvort varningurinn væri með í för eður ei. Hefði glaður stimplað bensínnótur og matseðla hefðum við haft rænu á að rétta það yfir borðið.

Afgreiðslumenn við höfnina tóku á móti okkur í sjógöllum og vaðstígvélum og vísuðu okkur um borð í ferjuna þar sem við stitjum nú og etum og drekkum á kostnað danskra skattborgara, því ekki vafðist fyrir bankanum um borð að greiða út í reiðufé margstimplaðar nóturnar frá tollverðinum góða.

Athugasemdir

[Sverrir Páll Erlendsson, 7.7.2007 kl. 22:13]

Obbobbobb, Jónas.

Þú gleymir möguleikanum að kaupa kerru undir það sem við bætist, þ.e. minjagripina, og balann, þú getur látið senda þér hann í veg fyrir Norrænu. Það er alltaf hægt að hafa gagn af kerru, þó ekki sé nema að eiga eina til að lána öðrum